Son yıllarda, fenomenin doğru ve karşılaştırmalı analizlerini mümkün kılmak amacıyla, popülizmi tanımlamaya ve kavramsallaştırmaya yönelik ciddi sayıda çalışma yapılmıştır.

Popülizm, bir siyasal söylemin "kitleleri kandırması" tehlikesine işaret eden ve "muğlaklık", "geçicilik" gibi arazlarla malul bir kavram olarak tartışılagelmektedir.

Popülizm, geniş halk kitlelerinin desteğini kazanabilmek için siyasi parti ve liderlerin iç ve dış politikaya ilişkin söylem, vaat, eylem ve girişimlerini kapsamaktadır.

İnsan kendinin farkında olduğu andan itibaren, çevresiyle etkileşime girmekte ve bu etkileşimi iletişim aracılıyla gerçekleştirmektedir.

1980’lerde Avrupa’da başlayıp, 2000’li yıllarda yoğun olarak hissedilen popülist siyaset ögeleri, demokrasi kavramının ve ilkelerinin önemini yitirmesine yol açmaktadır.

Bu makalede, "milli irade" söyleminin, Adalet ve Kalkınma Partisi'nin "halk" inşa pratiğine içkin olduğu, milli irade söylemi ile "popülizm" arasında bir ilişki olduğu iddia edilmektedir.

Bu çalışmada, popülizm kavramsallaştırılarak, Genç Parti’nin bir popülist siyasi hareket olduğu iddia edilmektedir.

Günümüzde dönemin egemen ruhu popülizme, Hegel’in kurduğu tin-tarih ilişkisinde ve diyalektik sistemindeki bütünsellik düşüncesiyle birlikte bakıldığında, her yerde yansımaları izlenebilmektedir.

Popülist radikal sağ partiler günümüzde Batı Avrupa siyasetinin dikkate değer aktörlerinden birine dönüşmüştür.

İslamofobi, Batı toplumlarının İslam ve Müslümanlar hakkında sahip oldukları olumsuz algının ifade edilmesi için sıklıkla kullanılan ve birçok tanıma sahip olan ve genel itibariyle İslam’a ve buna bağlı olarak tüm Müslümanlara karşı duyulan korku ve düşmani yaklaşım şeklinde ifade edilebilecek bir kavramdır.