Popülist söylemin günümüz versiyonlarının temel unsurlarından birisi olarak “sol”- liberalizm, güncelliğini sadece neo-liberal hükümetlerin demokrasi adı altında tatbik ettiği şiddeti meşrulaştırmak yoluyla değil, aynı zamanda katılımcı demokrasiyi neo- liberalizmin öncülleriyle bütünüyle uyuşan biçimsel bir demokrasiye tahvil etmek suretiyle de sürdürmektedir. Anılan çerçevede bu çalışma, post-yapısalcı yaklaşımların popülist liderin şahsında temsilini bulan popülist öznenin yapılandırılmasmda/inşasmda oynadığı rolü eleştirel olarak değerlendirecektir. Çalışma ikinci olarak, post-yapısalcı ve inşacı açılımlardan uzak durarak, -iktidarın ideolojik örgütlenmesiyle toplumsal yapılanması arasındaki irtibatı tesis etmek suretiyle bilgi birikimine katkı koyan- Marksist söylem teorilerine odaklanacaktır.